“Nie przychodzę ani uczyć dzieci, ani też ich bawić. Przychodzę śpiewać z nimi.”
Maria Konopnicka urodziła się 23 maja 1842 roku w Suwałkach, w zubożałej rodzinie szlacheckiej jako córka Józefa Wasiłowskiego, prawnika, patrona trybunału cywilnego i Scholastyki z Turskich. We wrześniu 1849 roku rodzina sprowadziła się do Kalisza, gdzie przyszła poetka spędziła dzieciństwo i młodość. W latach 1855 - 1856 uczyła się na pensji sakramentek w Warszawie. Tam poznała Elizę Pawłowską, później Orzeszkową. We wrześniu 1862 roku wyszła za mąż za ziemianina, Jarosława Konopnickiego. Zaraz po ślubie wyjechała z Kalisza na stale, zamieszkując w Bronowie, a potem w Gusinie na terenie ówczesnej guberni kaliskiej. Wychowywała 6 dzieci, utrzymując się z dochodów niewielkiego dzierżawionego folwarku. W 1870 roku zadebiutowała na lamach "Kaliszanina" wierszem "W zimowy poranek". Miastu, uznanemu za rodzinne, poświęciła trzy utwory poetyckie: dwa zatytułowane "Kaliszowi" 1888 i 1907 i "Memu miastu" 1897. Przychylne przyjecie cyklu poetyckiego "W górach", opublikowanego w "Tygodniku Ilustrowanym" w 1876 r. zadecydowało o poświeceniu się literaturze i osiedleniu wraz z dziećmi w Warszawie, gdzie mieszkała do 1890 roku. Obok uprawiania twórczości literackiej aktywnie uczestniczyła w życiu społeczno-kulturalnym. Od 1890 przebywała w kilku krajach Europy Zachodniej, współpracując z prasa krajowa, zrzeszeniami polskimi na obczyźnie, Macierzą Szkolną, komitetami pomocy dla wywłaszczonej ludności Górnego Śląska i Wielkopolski, a także współorganizowała międzynarodowy protest przeciwko prześladowaniu dzieci polskich we Wrześni 1901-1902. W latach 1905-1907 przebywała w Warszawie, organizowała pomoc dla uwiezionych przez władze carskie i ich rodzin. Maria Konopnicka uważana jest za wybitna nowelistkę XIX w. Jako wyraz uznania otrzymała w darze od społeczeństwa polskiego dworek w Żarnowcu na jubileusz 25-lecia pracy literackiej. Twórczość pisarki jest różnorodną. Napisała powieść baśniową dla dzieci "O krasnoludkach i sierotce Marysi" , liczne wiersze patriotyczne np. "Rota" czy "Pieśń o domu" oraz nowele "Dym" "Nasza szkapa", "Mendel Gdański". Cykle pieśni ludowych "Z lak i pól" i "Na fujarce" przyniosły jej duża popularność i miano pieśniarki ludu polskiego. W swych utworach protestowała przeciwko krzywdzie ludzkiej, ukazując niedole najuboższych warstw społecznych. Była wielką patriotką. Nawoływała do walki z zaborca (germanizacja i rusyfikacją). Budziła w rodakach poczucie dumy narodowej pisząc w "Rocie" słynne słowa "Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród..." Zmarła we Lwowie w 1910r.
Pochowana została na cmentarzu Łyczakowskim. W maju 1994 r. w szkole został zapoczątkowany konkurs recytatorski "Maria Konopnicka - dzieciom i młodzieży" Inicjatorem i głównym organizatorem Konkursu był Władysław Łokietko, wieloletni polonista Szkoły, zasłużony dla kultury RP. Konkurs odbywa się w dwóch kategoriach: recytacja i poezja śpiewana. W ciągu 10 lat udział w konkursie wzięło 379 osób.
|
